FRAGILEdimensions

like poof... it's the 31st of the last month of this year..

i think wiriting could be a good start for an end

and a best start to begin..

am i sounding like an alien?

petta..

nakakapagtaka kung bakit ang buhay ngayon

parang kasing bilis lang sa paglingon sa nakalipas na araw.

parang ang nakalipas na isang taon ay kasing bilis lang ng paglipas ng isang taon.

mabilis na ang pagtanda ng lahat.

bumabanat na ang mga bata, dahil tumataas na habang

umeedad,

at ang mga groovy na matatanda, bumabanat na din,

nagpapabanat na ng balat dahil sa pagtiklop at pagkulubot ng mga balat.

hay.. hihipan ko na lang ang buhok..

dahil wala naman akong makukuhang sagot..

parang nag KnoCK kNocK ako at wala namang nag who's there..

(para akong nagpakawala ng tsunami no, nalunod ka ba?)

i am meeting  myself halfway..

at di ko alam ang ibig sabihin ng sinasabi ko..

ayaw ko magsulat..

pero i want history to keep this in vault..

nangangarap na di mapanglaw ng paglipas ng mga araw at

mga taon

ang ilang pirasong mga ala alang

sinira ako at binuo para

maging tunay na tao ako ngayon.

sighing..

nakakapagtaka kung bakit

sa uri ng mediang meron tayo ngayon,

kung hindi nila ipapakita ng sobra ang totoong nangyayari,

ipapkita naman nila ito ng kulang at may halong kasinungalingan.

na kapag naging mabuti ka

kapag sinugatan ang puso mo

na kapag ibinagsak sayo ang buong mundo

at pinalayas ka sa sariling buhay...

babalikan mo ang mga dumurog sayo na

puro pangil na ang ngipin

at puro matutulis at nakakasugat na kuko na

ang panangga..

di kasi ako nanaiwala na pinatitigas ng sakit

at trahedya ang puso ng tao.

fire does not harden iron...

wala namang apoy na nagpatigas ng kahit anong bagay..

ang kahoy..

pinupulbos hanggang sa maubos ang baga..

ang tubig pinakukulo hanggang sa maubos..

ang yelo, pinapalambot, tinutunaw..

ang ritmo ng apoy sa bawat buhay ay may gawaing ganyan

na mali kung tingnan.. imperfect visions..

natutunaw..

hanggang sa mawala na

ang bawat piraso ng pagtibok..

hanggang sa hindi na masasaktan

dindi dahil pinatigas na ito ng  mga luha

o ng mga pagsisi

o ng mga pangungulila..

sa bawat paghikbi

sa bawat pagluha

sa bawat pagkirot

sa bawat hapdi..

nauubos ang puso..

pero sa pagkaubos ng puso,

hindi nauubos o nababawasan ang

pagmamahal

pinapalitan lang ito ng pagtanggap

na sa bawat pagbigay mo

ng pagkakataon sa sarili mo

na umibig, na magmahal,

dadanak sa bawat pagakakataon ang luha, hindi maiiwasan.

di naman kasi sa tingin ko ibinigay

ang puso para lang tumibok at

magpakilos sa sistema ng katawan.

nanndyan yan sa sistema ng

pagkatao natin,

para buhayin tayo..

para sabihin

na kung di mo kayang masaktan wag kang magmahal.

hindi ka tao.

kung ayaw mo magmahal.

hindi ka lubos na nagmamahal kung dahil sa sakit ay tatalikod

ka na lang,

di ka pa lubos na tao

kung di ka pa nagmahal at nasaktan.

ako: nagmahal ako

at nagmamahal..

isa.. dalawa.. tatlo..

magtatatlong taon na akong nagmamahal..

at tatlong taon na akong nagmamahal

nang nasasaktan..

pero hindi ko hiniling

na hindi na maramdaman pa

ang pag ibig dahil di na makahinga ang puso ko..

lalong nasasaktan,

lalong nagbibigay,,

madamot at huwad ang pag - ibig

na umuurong at umaayaw

kapag itinusok na ang

karayom sa pinid ng puso mo.

lumilipas ang mga araw..

lumilipas ang daan daang araw

at ang dekada..

di naman nauubos o nababato ang pagmamahal..

kung titigil kapag nasaktan na,

kawawa ang sangkatauhan,

wala ng Langit na magtatanggol..

dahil noon pa man

naubos na ang puso Nya

sa sakit na ginawa nating lahat,,

haaayyyy...

masaya ang magmahal..

kahit na may pagiyak na madalas sa gabi..

pagiyak dahil wala ka sa piling ko..

pero di ako hihinto..

dahil masaya ang makaramdam

ng sakit, ng kirot..

dahil sa mga sakit na yan,

nalalaman ko na

tunay akong tao,

marunong magmahal..

kaya para ngayong taon

at para sa darating na taon..

at para pa sa mga bagong taon

na aabutin ko..

iisa lang ang pangakong bibitawan ko

na galing sa pusong nasasawi pero di umaayaw:

MAGmamahal pa rin.

when we love, we give..

and we love more even if it gives us back nothing in return.*

binubuo mo ang bawat

luha..

ang bawat pangungulila..

sumasayaw gayunpaman

sa galak na handog ng iyong

pagyakap sa tuwing

ako ay mawawala sa sariling

emosyon at kamangmangan.

umibig.

umiibig.

dahil sayo.

*euj

SHARE LOVE